Afgelopen juni kreeg ik te horen dat ik mijn scriptie met succes had afgerond en werd rondom mij de vraag ‘Wat nu?’ opeens de standaard gesprek-starter. Op dat punt hield ik me al ruim twee jaar bezig met ontwikkelen en praktijkervaring opdoen, maar wat precies mijn plan was? – geen idee.

Inmiddels heb ik daar een stuk duidelijker beeld bij. Het werken voor VANL doe ik nu al bijna twee jaar en nog steeds met veel plezier. De vraag óf ik het bleef doen was irrelevant, maar de invulling ervan des te meer. Bovendien wilde ik blijven leren, maar niet perse in de vorm van een master of een tweede bachelor opleiding.

Aangezien ik in januari 2019 een nieuw avontuur aan ga – waarover binnenkort meer – was het tevens belangrijk dat ik een soort footloose inkomen ontwikkelde; onafhankelijk van tijd en locatie. Na een flinke brainstorm en ideeën van beide kanten, kwamen Abe en ik  tot de conclusie dat ik zou gaan leren programmeren. Op deze manier zou ik naast mijn marketingactiviteiten ook ondersteunend werk op dat gebied kunnen leveren. En zo geschiedde het; mijn eerste SQL diploma (basis) is binnen, langzaam leer ik de ingewikkelde structuren van TMWalker3 en TMWalker4 begrijpen en begin ik het plezier in te zien van de logica en puzzels die de wereld van software biedt.

Twee jaar geleden schreef ik de blog ‘verschillende werelden’, waarin ik het volgende zei:

“Ondanks het feit dat onze werkvelden bijna lijnrecht tegenover elkaar liggen is er in beide een harde kern van structuur en orde te vinden. Allebei zijn we op zoek naar een prettige en simpele manier om tot een zo goed mogelijk resultaat te komen. Twee werelden van stiekem toch niet zo veel verschil.”

Een leuk moment om hier op terug te komen, want momenteel zorgt de beschreven fascinatie voor herhaalde ritmes en onderliggende structuren ervoor dat die ‘twee werelden’ zich langzaam samenvoegen. Iets wat in de komende maanden alleen nog maar meer gaat gebeuren, als je het mij vraagt.